Four Years ago... The second broken heart..

สี่ปีที่แล้ว…

ผมกำลังเข้าพิธีจบการศึกษา เด็กผู้หญิงคนเดิม เดินมาหาผมในมือเธอมีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีเหลืองติดมือมา และเธอก็ได้ติดเอาไว้บนเสื้อของผม หลังจากนั้น เราสองคนตกลงกลับมาคบกันอีกครั้ง ตอนนั้น…ดีใจมากกกกกก แล้วตั้งใจว่าครั้งนี้ผมจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกแล้ว จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด…และการคบกันครั้งนี้เป็นครั้งที่มีความสุขที่สุด ครั้งแรกที่เรานัดเจอกัน คือที่ IT city แฮปปี้แลนด์ ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ เธอน่ารักมากจริงๆ ดีใจจนบอกไม่ถูก เราได้นั่งคุยเรื่องต่างๆ นั่งฟังเพลงด้วยกัน ตอนนั้นสำหรับผม การได้นั่งข้างๆเธออีกครั้งมันก็เป็นสิ่งที่ผมดีใจที่สุดแล้ว หลังจากนั้นเราได้ไปดูหนังด้วยกัน เรื่องแรกที่ไปดูด้วยกัน คือหนังเกาหลี เรื่อง ถึงจะบ้า ก็บ้าร๊ากก …หนังไม่สนุกเลย แต่ การได้นั่งข้างเธออีกครั้งมันเป็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้อีก หลังจากนั้นทุกวันเราก็จะคุยโทรศัพท์กัน เล่น MSN เล่นเวปแคมกัน พอถึงวันหยุดก็จะออกไปข้างนอกด้วยกัน มีอยู่ครั้งนึงเคยโดนเธอบังคับให้ดูหนังผีเรื่องแฝด กลัวจะตาย แต่ก็ตลกนะ คนชวนก็ทำเป็นกล้า แต่ก็ปิดตาทั้งเรื่องเหมือนกันล่ะว้า ฮ่าๆ มีอยู่ครั้งนึงไปร้านหนังสือด้วยกัน มีการเอาหนังสือรูปกบมาวิ่งไล่ เฮ้ออ ไอ้บ๊อง การคบกันครั้งนี้ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น เธอให้แหวนผมมาวงนึง บนนั้นสลักชื่อเราสองคน ถึงมันจะหลวมไปหน่อย แต่มันถือเป็นสมบัติชิ้นสำคัญของผม หลังจากนั้นก็เลยเปิดตัวเธอให้ครอบครัวผมได้รู้จัก วันแรกเธอมาเป่าตูดแมวเล่นที่บ้าน…แม่คุ๊ณ !! วันนั้น แม่ผมหยอกเธอว่า เลิกกับผมเหอะ หยั่งหนูหาดีกว่านี้ได้เยอะ!! โอยยย…แม่คุ๊ณ!! แล้วหลังจากนั้นดูเธอจะเข้ากับครอบครัวผมได้ดี(มาก) เข้ากับน้องสาวผมได้อย่างดี(ถล่มผมซะเละ) ตอนนั้นเราคุยกันเรื่อง พรหมลิขิต และเนื้อคู่ เธอถามผมว่าเชื่อมั้ย…ตอนนั้นผมก็ยังไม่เชื่อหรอกนะ รู้เพียงแต่ว่า ผมอยากให้เธอเป็นเนื้อคู่ผมจริงๆเลย แต่แล้วอะไรๆก็ไม่ได้สวยงามไปซะหมด ผมเองต้องไปเรียนที่ต่างจังหวัด  ไกลมากซะด้วย การที่เราจะได้เจอกันทุกวันมันคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว หลังจากไปถึง ไม่ได้คิดถึงบ้านเลย…คิดถึงแต่เธอคนเดียว ทุกๆคืนจะมีคนเห็นเฟรชชี่คนนึง ปีนขอบหน้าต่าง คุยโทรศัพท์อยู่ เนื่องจากว่าในหอพักไม่มีสัญญาณ…หลังจากนั้น ทุกคืนผมต้องไปซ้อมการแสดง ดาวเดือน กว่าจะเลิกก็ประมาณตีสาม ทำให้เวลาระหว่างเราน้อยลง แต่แล้วช่วงปลายปีก็มีเริ่องบางเรื่องทำให้เราต้องเข้าใจผิดกันจนได้ มีผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นสายรหัสผมนี่แหละ เข้ามาคุยกับผม พยายามมาตีสนิท ถามว่าผมสนใจมั้ย? ถ้าผมไม่มีใคร ผมก็อาจจะสนใจล่ะมั้ง แต่เรื่องของผู้หญิงคนนี้ไม่จบเพียงเท่านั้น แฟนของผู้หญิงคนนี้โทรมาหาผม ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็คือเพื่อนเก่าผมเอง รวมถึงแฟนใหม่ของผู้หญิงคนนี้ ก็คือเพื่อนผมอีกด้วย!!  เรื่องหลังจากนี้ รู้กันอยู่แก่ใจนะครับ ขอแสดงความเสียใจกับผู้หญิงคนนี้ด้วยละกัน แล้วก็ขอแสดงความยินดี กับผู้ชายทั้งสองคนด้วยนะครับ แต่เรื่องที่เสียใจที่สุด เกิดขึ้นกับตัวผมครับ เธอเกิดเข้าไปเห็นบทสนทนาของผม กับ ผู้หญฺงคนนี้เข้า แล้วเกิดเข้าใจว่า ผมไปคบกับผู้หญิงคนนี้ซะอย่างนั้น เรื่องทั้งหมดเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทันที ผมเองก็ฉุน ที่ทำไมไม่เข้าใจผม ทั้งๆที่อธิบายแล้ว แต่ผมก็ลืม นึกถึงความรู้สึกของเธอไป…สุดท้าย ก็มี sms จากเธอมาว่า  “ขอบคุณ…ที่สอนให้รู้อะไรหลายๆอย่าง”  ตอนนั้น น้ำหนักลด กินข้าวไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์ๆ ไม่ได้ไปเรียนอีกตะหาก  สุดท้ายวันหยุดเลยกลับมากรุงเทพ พอดีเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ เลยเตรียมแผนการขอคืนดีไว้  ทำของขวัญทำมือด้วยตัวเอง รอคืนวันปีใหม่จะโทรไปเค้าท์ดาวน์ด้วยกัน แต่เธอไม่รับ รวมส่งข้อความกลับมาว่า “มีเธอมีคนที่เธอรักแล้ว” ….น้ำตามันก็เลยไหลลงมา หลังจากนั้น ซักครู่ ก็มี คนที่ผมเคยเรียกว่าเพื่อน โทรเข้ามา แต่ตอนนั้นผมกำลังร้องไห้ เลยไม่ได้รับ หลังจากนั้น ก็มีข้อความจากมันมาว่า … เธอกับมันกำลังคบกันอยู่ ให้ผมเลิกยุ่งได้แล้ว ซึ่ง มันกับเธอ คบกันมาตั้งแต่เดือนมิถุนาแล้ว …. คราวนี้ น้ำตาไม่ไหลแล้วครับ หยุดไหล แต่แต่อึ้ง …นี่หรอ คนที่เราเคยเรียกว่าเพื่อน คนที่เรารักหมดหัวใจ เดือนมิถุนา…มันพึ่งเป็นเดือนที่สอง ที่ผมขึ้นไปเรียนที่เชียงราย เองนะ นี่คบกันมานาน คบกันมาก่อนที่ผมจะเลิกกับเธออีกหรอ….?        

Eight years ago... The Beginning of my Love

แปดปีที่แล้ว...

มีเด็กผู้หญิงคนนึง เป็นรุ่นน้องผมหนึ่งปี ผมเจอเธอครั้งแรก... ก็ตอนเข้าค่ายของทางโรงเรียน ตอนนั้นเห็นเธอครั้งแรก ถามว่า ชอบมั้ย? สนใจมั้ย? ... ก็ชอบนะ แต่ว่า เธอดูเหมือนเป็นสิ่งที่สูงเกินกว่าที่ผมจะสามารถแตะต้องได้ยังไงก็ไม่รู้สิ คนชอบเธอเยอะมากก ในขนาดที่ผมหรอหรอ....ฮ่าๆๆๆ TwT   แต่แล้ว... มีอยู่วันนึง เพื่อนผมบางคนบอกว่า ดูเหมือนเค้าจะสนใจผมอยู่บ้างเหมือนกัน ถามว่า ได้ยังไง....ผมบอกได้เลยเลยว่า ไม่รู้!! อึ้งมั้ย…อึ้งสิ แต่หลังจากนั้นก็รีบแอดเมล์ไป ลองทัก ทำความรู้จัก ตอนเจอกันที่โรงเรียนก็ลองแอบมองอยู่บ่อยๆ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่า คนอะไร...น่ารักชะมัด!! ทุกครั้งที่เราได้คุยกัน ก็เลยลองแอบเลียบๆเคียงๆถามดู ว่าจะจริงแบบที่เพื่อนๆบอกมั้ย จนมีอยู่ครั้งนึง ได้คุย MSN กัน เลยบอกกับเธอตามตรงเลย ว่า”ชอบ” ถามว่ากลัวมั้ย…กลัวนะ แต่คำตอบที่เธอตอบกลับมามันทำให้ ผมยิ้มเหมือนเป็นบ้า แฟนคนแรก ความรักครั้งแรก ตอนนั้น อาจจะเพราะยังเด็กล่ะมั้ง แต่ถ้าถามว่ารู้สึกยังไง….อึ้งๆ งงๆ ว่า นี่เรามีแฟนแล้วหรอ น่ารักขนาดนี้ด้วย แล้ว…มันจะเป็นยังไงต่อล่ะ? จากที่ไม่เคยโทรหาใคร ก็มีอยู่เบอร์นึง ที่จำจนขึ้นใจและต้องกดไปหาทุกวันๆ จากไม่เคยออน MSN ก็กลับมาออนทุกวัน จากไม่เคยไปโรงเรียนเช้า ก็ต้องรีบไปทุกวัน ทุกวันตอนเช้าเราจะไปนั่งอยู่ใต้ตึกเรียน นั่งคุยกัน ยิ้มให้กัน สำหรับผมแล้ว เวลาแค่ 15 นาทีในตอนนั้น ถึงบางครั้งผมไม่รู้ว่าจะชวนคุยัยไงดี พูดอะไรดี แต่มันก็เป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดของผม มีอยู่ครั้งนึง เราเคยไปแข่งจรวดขวดน้ำด้วยกัน ตอนขากลับ โรงเรียนเราจ้างรถเมล์มารับ เธอนั่งอยู่ข้างหน้าผมหนึ่งเบาะ ผมนั่งอยู่ข้างหลังเธอ …วันนั้น ผมยื่นมาไปแกล้งแหย่เธอ แต่เธอยื่นมือมา ผ่านซอกแคบๆข้างเบาะ เพื่อจับมือผมไว้ วันนั้นเป็นวันที่ทำให้ผมรู้สึกว่า…ผมโชคดีจริงๆที่ได้มาคบกับเธอ  แต่การคบกันตอนนั้นมันก็ไม่ได้สวยงามไปซะหมด คนรอบข้างเริ่มมอง และเริ่มเข้ามาวุ่นวายกันมากขึ้น การพบกันของเราบางครั้งเลยมีอุปสรรคบ้าง ตอนนั้นอยากจะอยู่ใกล้ๆ อยากจะอยู่เคียงข้างตลอด แต่ก็เป็นที่จับตาของทุกคน ทุกครั้งที่เราสองคนอยู่ใกล้กัน ถามว่าอึดอัดมั้ย…มาก!! เกลียดเพื่อนของตัวเอง เกลียดเพื่อนของเธอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีแต่เสียงนินทา ไม่ว่าจะทำอะไร ก็มีแต่คนคอยยุยง กล่าวหา เสียๆหายๆ …ผมสงสารเธอมาก  ทุกๆวันสำคัญเธอเอาของขวัญมาให้ผม แต่ผมกลับไม่เคยให้อะไรเธอเลย …จนสุดท้าย มีอยู่วันนึง เธอก็เลยขอเลิกกับผม  ถามว่าเจ็บปวดมั้ย มากๆ ไม่ใช่เพราะเธอขอเลิก แต่เพราะเกลียดตัวผมเองที่ทำให้เธอต้องเสียใจ….

หลังจากนั้นมา ก็มีหลายๆคนเข้ามา แต่ผมเองก็ไม่คิดที่จะคบกับใคร ถามว่ายังลืมเธอไม่ได้หรอ…ก็อาจจะใช่ หลายๆคืนที่ยังฝันถึงเธอ หลายๆครั้งที่ตื่นขึ้นมาร้องไห้ เวลาเจอเธอที่โรงเรียนก็รู้สึกเจ็บทุกครั้ง ไม่อยากเห็น ไม่อยากเจอ เวลาเจอกัน ต้องรีบเดินผ่านให้เร็วที่สุด คิดถึงทุกอย่าง คิดถึงตอนที่เราได้อยู่ด้วยกัน คิดถึงกอดครั้งแรกของผม คิดถึงกลิ่นหอมๆจากตัวเธอ เป็นเวลาสามปี…ที่ผมรู้สึกแบบนี้