แปดปีที่แล้ว...
มีเด็กผู้หญิงคนนึง เป็นรุ่นน้องผมหนึ่งปี ผมเจอเธอครั้งแรก... ก็ตอนเข้าค่ายของทางโรงเรียน ตอนนั้นเห็นเธอครั้งแรก ถามว่า ชอบมั้ย? สนใจมั้ย? ... ก็ชอบนะ แต่ว่า เธอดูเหมือนเป็นสิ่งที่สูงเกินกว่าที่ผมจะสามารถแตะต้องได้ยังไงก็ไม่รู้สิ คนชอบเธอเยอะมากก ในขนาดที่ผมหรอหรอ....ฮ่าๆๆๆ TwT แต่แล้ว... มีอยู่วันนึง เพื่อนผมบางคนบอกว่า ดูเหมือนเค้าจะสนใจผมอยู่บ้างเหมือนกัน ถามว่า ได้ยังไง....ผมบอกได้เลยเลยว่า ไม่รู้!! อึ้งมั้ย…อึ้งสิ แต่หลังจากนั้นก็รีบแอดเมล์ไป ลองทัก ทำความรู้จัก ตอนเจอกันที่โรงเรียนก็ลองแอบมองอยู่บ่อยๆ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่า คนอะไร...น่ารักชะมัด!! ทุกครั้งที่เราได้คุยกัน ก็เลยลองแอบเลียบๆเคียงๆถามดู ว่าจะจริงแบบที่เพื่อนๆบอกมั้ย จนมีอยู่ครั้งนึง ได้คุย MSN กัน เลยบอกกับเธอตามตรงเลย ว่า”ชอบ” ถามว่ากลัวมั้ย…กลัวนะ แต่คำตอบที่เธอตอบกลับมามันทำให้ ผมยิ้มเหมือนเป็นบ้า แฟนคนแรก ความรักครั้งแรก ตอนนั้น อาจจะเพราะยังเด็กล่ะมั้ง แต่ถ้าถามว่ารู้สึกยังไง….อึ้งๆ งงๆ ว่า นี่เรามีแฟนแล้วหรอ น่ารักขนาดนี้ด้วย แล้ว…มันจะเป็นยังไงต่อล่ะ? จากที่ไม่เคยโทรหาใคร ก็มีอยู่เบอร์นึง ที่จำจนขึ้นใจและต้องกดไปหาทุกวันๆ จากไม่เคยออน MSN ก็กลับมาออนทุกวัน จากไม่เคยไปโรงเรียนเช้า ก็ต้องรีบไปทุกวัน ทุกวันตอนเช้าเราจะไปนั่งอยู่ใต้ตึกเรียน นั่งคุยกัน ยิ้มให้กัน สำหรับผมแล้ว เวลาแค่ 15 นาทีในตอนนั้น ถึงบางครั้งผมไม่รู้ว่าจะชวนคุยัยไงดี พูดอะไรดี แต่มันก็เป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดของผม มีอยู่ครั้งนึง เราเคยไปแข่งจรวดขวดน้ำด้วยกัน ตอนขากลับ โรงเรียนเราจ้างรถเมล์มารับ เธอนั่งอยู่ข้างหน้าผมหนึ่งเบาะ ผมนั่งอยู่ข้างหลังเธอ …วันนั้น ผมยื่นมาไปแกล้งแหย่เธอ แต่เธอยื่นมือมา ผ่านซอกแคบๆข้างเบาะ เพื่อจับมือผมไว้ วันนั้นเป็นวันที่ทำให้ผมรู้สึกว่า…ผมโชคดีจริงๆที่ได้มาคบกับเธอ แต่การคบกันตอนนั้นมันก็ไม่ได้สวยงามไปซะหมด คนรอบข้างเริ่มมอง และเริ่มเข้ามาวุ่นวายกันมากขึ้น การพบกันของเราบางครั้งเลยมีอุปสรรคบ้าง ตอนนั้นอยากจะอยู่ใกล้ๆ อยากจะอยู่เคียงข้างตลอด แต่ก็เป็นที่จับตาของทุกคน ทุกครั้งที่เราสองคนอยู่ใกล้กัน ถามว่าอึดอัดมั้ย…มาก!! เกลียดเพื่อนของตัวเอง เกลียดเพื่อนของเธอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีแต่เสียงนินทา ไม่ว่าจะทำอะไร ก็มีแต่คนคอยยุยง กล่าวหา เสียๆหายๆ …ผมสงสารเธอมาก ทุกๆวันสำคัญเธอเอาของขวัญมาให้ผม แต่ผมกลับไม่เคยให้อะไรเธอเลย …จนสุดท้าย มีอยู่วันนึง เธอก็เลยขอเลิกกับผม ถามว่าเจ็บปวดมั้ย มากๆ ไม่ใช่เพราะเธอขอเลิก แต่เพราะเกลียดตัวผมเองที่ทำให้เธอต้องเสียใจ….
หลังจากนั้นมา ก็มีหลายๆคนเข้ามา แต่ผมเองก็ไม่คิดที่จะคบกับใคร ถามว่ายังลืมเธอไม่ได้หรอ…ก็อาจจะใช่ หลายๆคืนที่ยังฝันถึงเธอ หลายๆครั้งที่ตื่นขึ้นมาร้องไห้ เวลาเจอเธอที่โรงเรียนก็รู้สึกเจ็บทุกครั้ง ไม่อยากเห็น ไม่อยากเจอ เวลาเจอกัน ต้องรีบเดินผ่านให้เร็วที่สุด คิดถึงทุกอย่าง คิดถึงตอนที่เราได้อยู่ด้วยกัน คิดถึงกอดครั้งแรกของผม คิดถึงกลิ่นหอมๆจากตัวเธอ เป็นเวลาสามปี…ที่ผมรู้สึกแบบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น